BIAŁA WILCZYCA ZIELONOOKA

tam gdzie zielony widać las

swoją ostoję Wilczyca ma

tam się oddala gdy jest jej źle

tam w pół kobietę przemienia się

łączą się dusze w leśnych ostępach

każda swe ciało dobrze pamięta

każda ma tutaj jakieś zadanie

realizują boskie przesłanie

człowieczy los w kobiecych dłoniach

zmienia swą postać w wiersz czasem w pieśń

dusza kobiety z duszą Wilczycy

marzenia ludzi w myślach swych skruszą

pył się uniesie wierszem nad lasem

wiatr go poniesie ludziom pod stopy

i nie istotne kto jest nam bliższy

człowiek Wilczyca czy może motyl

wszystko od Boga wszystko dla ludzi

płazów i gadów ptaków i ryb

Ziemia jest piękna wszechświat ciekawi

kobieta Wilczyca idzie przed nami

pytań przybywa i wątpliwości

prośby modlitwy wyścig wciąż trwa

wszyscy na ziemi jesteśmy gośćmi

pełni miłości grzechów i wad

ktoś chce swą cząstkę w garści już mieć

Wilczyca kluczy ona już wie

wierszem przekaże wiedzę swą nam

cząstkę tajemnic i boskich prawd

(c) Zbigniew Paprocki

16.11.2017r.