POEZJA JEST MOJĄ GWIAZDĄ

Nie pisałem już tak dawno o miłości

chociaż nikt mi tego nie zakazał

coś się we mnie wypaliło

jakby wiatr myśli rozgonił

jakby niebo płaszczem zakryć

odsłaniając w zamian piekło

żyć i być

było nie lekko

z taką niechęcią zapiekłą

by nie budzić się zbyt często

by nie błądzić gdzieś po niebie

pomyślałem

jakiś wytrych

może ktoś z drutu wyklepie

przeczytałem wiersz poetki

bez szablonu będzie lepiej

ucieszyłem się niezmiernie

i pobiegłem z wierszem do niej

tam spotkałem bratnią duszę

mówi -

„w życie ruszyć musisz

nie poddawaj się

bądź sobą

idź

poezja gwiazdą twoją”

- dorobiła z wiersza wytrych

otworzyła drzwi poezją

gdy mi ciężko

biegnę do niej

bo jej wiersze

nigdy nie śpią

© Zbigniew Paprocki

Köln 30.08.2017